Transsiberische Express - deel 1 Moskou Yekaterinburg

Maandagavond, om 23:05,  startte het eerste deel van mijn TSE, met vier volwassenen (2 vrouwen en 2 mannen)  en een kind in een kupe  (spreek uit kupee) en het was even schrikken.   In  een kupe  zijn 2 zitbanken,  waarboven een bed kan neergeklapt worden en 2 bedden in de hoogte.   Beschikbare zit- en ligruimte 2 meter per bed/bank en amper een meter tussen de beide banken. De kupe is net geen 3 mete hoog,  kwestie van u iets voor te stellen bij de leefruimte voor een treinreis.  

Dus even schrikken,  in de zin hoe wordt dit aangepakt.   Dat gebeurt ordentelijk,  eerst bagage onder de bank wringen of boven zetten.   Probleem wordt het natuurlijk als een westerse toerist zijn bagage veel te groot Is voor de ruimte onder de bank (want hij slaapt beneden).   Er is maar een oplossing aan de aanwezige Russen duidelijk maken dat hij een bovenstapelruimte zal gebruiken en die reageren niet, dus probleem opgelost. 

Je krijgt 2 lakens en een kussensloop van de wagonverantwoordelijke,  weer ieder op zijn/haar beurt het bed opmaken.  Drinken en roken Is ten strengste verboden, dus slapen.   Ik kijk even de kat uit de boom, de kousen uit, hier en daar iemand z'n short aan en en hup het bed in. Temperatuur een voor mij onaangename 20 °, deur toe,  licht uit en als je wil lezen gebruik je nachtlampje of je tablet of ereader,  uiteraard zijn Russen met hun tijd mee. 

Op het aangename en meestal regelmatig schudden van de trein,  val ik snel in slaap.  Ergens in de nacht stapt mijn bovenslaper  wat hard op mijn bed en verdwijnt,  ik weet amper dat het gebeurt en val terug in slaap.   Iets later Russisch luid gemompel,  een nieuwe bovenslaper  stelt vast dat er iemand z'n bagage boven heeft gezet.  Een van de Russische vrouwen maakt duidelijk wat de oorzaak is,  dus langzaam dringt het tot mij door dat ik even op moet staan,  bed omhoog en bagage onder mij.   Incident gesloten en voor het overige een rustige nacht. 

Wassen zijn kattewasjes (aan het tempo waarmee de douche - toiletruimte vrijkomt) en dank aan de milde gevers van de vochtige washandjes,  zo ben ik toch nog een beetje fris en ieder voorziet zichzelf van tassen thee en wat hij mee heeft genomen als ontbijt (hartige sultanas aangevuld met kleien tomaatjes zijn mijn ontbijt,  voor de rest veel zoete koeken en noedels op kokend water uit de samovar). 

Een Rus gaat thee halen en wil er een voor mij meebrengen,  wat later doe ik dat ook voor hem. Je betaalt voor water en een zakje thee 30 RUB, achteraf blijkt dat je daarmee de wagonbazinnen gunstig stemt en aangezien zij god zijn in de wagon,  breng je best dagelijks wat zoenoffers. 

Deze eerste echte treindag  bracht ik door met die ene Rus, Sergej, die enkele woorden Frans en Engels verstaat, de geheimen van de offline taalpaketten van Google translate en whatsapp van mij leert  en mij wat Russische woordjes leert. Gesprekken over familie, werk, praktisch advies bij wat je al of niet koopt bij op de perrons...   Hij ratelde als een kalachnikov dus tweemaal laste ik een time-out in.   Maar het moet gezegd,  ik heb in die ene dag heel veel geleerd van reizen met de TSE en die wetenschap zal ik zeker nodig hebben.   Ondertussen was ik er ook wel achter dat er geen westerse toeristen mee reisden.   Een wandeling door de trein en een paar keer langs de peperdure restaurantwagen,  leverde geen bekende taalklanken op. Maw, ik word een bezienswaardigheid, Sergej zegt iedere keer iets van belgiski... 

Het gesprek met Sergej liep eenmaal volledig vast. Dictators very good, democratsky bad drugs and prostitution, Stalin very good (met de vuist omhoog  en een snijgebaar rond de nek),  Gorbachev (nek omwringen) and Putin is de beste.   Dit ging er voor mij over, dus democratie is wel goed mijn kleinkinderen,  kinderen en ik groeien er in op of leven er goed in,  communisme goed maar niet voor mij wel voor Sergej, Stalin moordenaar van arme mensen en dealers worden rijk van criminaliteit (telkens met zinnetjes van maximum 4 of 5 woordjes kan Google tsl  nog ongeveer goed vertalen) .   Dit vergt wel wat tijd,  ik had echter ook een russisch toetsenbord gedownload. De vrede werd hersteld, salami en een kleine fles cognac en van dat voorgebakken pannekoekenbrood bezegelde de nieuwe vriendschap met "wij verstaan elkaar en politiekers zijn criminals"  (dan had ik geen zin meer).   Het is bijna het stereotypische verhaal van de TSE.

Nu begrijpen jullie ook waarom er zoenoffers moeten gebracht worden,  want de kupedeur gaat toe als de alcohol op tafel komt en net dan komt Mevrouw even langs.   De alcohol in miniglaasjes staat achter een boek met daarop nog wat spul, uiteraard weet iedereen wat er aan de hand is.  Sergej  vond wel jammer dat ik na 3 glaasjes stopte. 

In de stille momenten kijk ik door smerige ramen naar magnifieke herfstkleuren van de taiga en dit honderden kilometers lang,  onvoorstelbaar mooi.   Hier en daar,  op het eerste zicht,  dorpjes met minder of meer vervallen houten huisjes,  meer aarden dan gewone wegen..  Het boek van Trailblazer beschrijft met een zeer grote nauwkeurigheid waar je bent en op wat je moet letten. Dan loop je nog is door de trein,  dan lees je Is een boek of speel je een digitaal spelletje en kijkt uit naar de langere (minstens een kwartier) stop momenten,  dan mogen we op het perron. Iedereen gaat er ook uit,  of je nu roker bent of niet. Op dit traject  waren er 4 perronmomenten,  2 x 15 minuten,  een keer 23 en een keer 20 minuten.  Het lukt me aardig om me niet te focussen op die momenten,  het uur voor de stop kan echter niet snel  genoeg gaan.

In het totaal maakten tijdens deze rit (28 uren) 3 vrouwen, 4 mannen en een kindje gebruik van dit kupe. 

Voila,  dit was de generale repetitie,  overmorgen begint het echte werk met een treinrit van 58 uren, 3 nachten,  2 dagen en een korte ochtend want ik stap uit in Irkutsk om 8:28.  Hopelijk passeert er weer een Sergej... 

Rudi

Ik heb nog enkele foto's toegevoegd