Naar Vladivostok
29 september 2015 - Vladivostok, Rusland
Beste allemaal,
Zoals gezegd duurde de transfer naar Vladivostok 19 uren. Er is weinig of niets over te zeggen, Viktor was ook een benedenslaper, we begroeten elkaar vriendelijk en hij draait zich om onder het donsdeken dat ter beschikking wordt gesteld door de Russische Spoorwegen. Er waren 2 stops, de tweede om 07:13, ik heb de stop gehaald.
Belangrijker is dat ik om 9:36 het enige echte TSE-traject heb bereisd, dat zijn 9.289 km trein reizen, ik heb niet het gevoel dat het ook zo lang duurde. En nu kijk ik op de boten die die de haven van Vladivostok 's avonds binnen varen. Een mooi lichtspel, de klank wordt verzorgd door het altijd drukke autoverkeer met op de achtergrond nog wat metaal op metaal, van de containerhaven hier vlak voor mijn neus.
Deze stad is nog maar 13 jaar een open stad, tot dan moesten zelfs Russen speciale toelatingen hebben om ze te bezoeken, al ze hier niet woonden. Het schiereiland waar ik verblijf wordt omringd door het water van de Japanse Zee. China en Noord-Korea zijn hier een steenworp ver weg.
Het voelt zalig aan om aan de oever van de Japanse Zee te staan, m'n hand in het water te steken, ja het doet wat met mij, zelfs enige ontroering.
Dus ik heb de Japanse Zee al gezien en gevoeld. Horen en zeker ruiken lukt niet zo goed, de auto is hier dag en nacht koning. De burgemeester van een ver weg westelijk gelegen havenstad, die gelukkig niet van hem is (met ongeveer evenveel inwoners) kan misschien een les komen leren over wat de gevolgen zijn van de auto alle ruimte te geven. Ze kunnen dan samen affiches drukken zoals ben-jij-ook-een-met- vier-wielen-op-de-stoep-parkeerder-flink-zo-dan-hinder-je-het-autoverkeer-niet of ik-ben-een-deftige-chauffeur-want-ik-sta-net-niet-op-het-zebrapad. In Moskou doet de politie nog de moeite om chauffeurs via de luidspreker publiekelijk aan te pakken als ze een overtreding doen, hier krijgen alleen voetgangers opmerkingen. Gelukkig zijn we met zoveel dat we af en toe dan toch een drie- of vierbaans enkele richting kunnen doen stilstaan als we oversteken, aan zulke burgerlijke ongehoorzaamheid doe ik graag mee...
Vladivostok is niet zo groot en is gebouwd op drie of vier stevige hellingen. Dus ik stap naar het toeristisch hoogste punt van de stad, het "arendsnest" om mezelf daarna te belonen om met de funicular naar beneden te gaan. Zoals ik al eerder schreef is Rusland een heerlijk eenvoudig land. Na een zware en steile klim tot 199 meter blijkt dat de funicalar niet meer rijdt. Hoe maak je dat duidelijk, je haalt de deurkrukken van de in-en uitgangsdeuren weg en draait nog een paar stevige vijzen in de deuren, njet rabotat vraag ik stoemelings aan een Rus, die al knikkend en lachend verder klimt.
Deze inspanning zal ik morgen (nu al) fysiek bezuren, dus beloon ik me maar met een koffie-met tomatengaspacho en pikant gekruid bij een behulpzame koffieshopuitbater die voortreffijk Engels spreekt, ProCoffee is de naam van zijn nieuwe bedrijfje, ik heb beloofd dat ik hem zal liken.
Het is een bruisende, frisse, redelijk moderne stad en wat zeer opvallend is, de vrouwen zijn hier veel minder opgetut dan in andere steden. Tot in het vermaledijde Khabarovsk heb ik meer vrouwen met (nep) louboutins zien lopen (omdat ik dat kleurtje ken) dan ooit in het westen, in Rusland is dat normaal:-) :-)... in al de andere steden behoorden Prada, Gucci en cs tot het straatbeeld, ik heb er na 6 uren rondlopen hier amper gezien.
,
De prijzen zijn hier ook terug Russisch normaal, ik heb vanavond voor 350 rub lekker en voldoende gegeten in een hel tl-verlichte zaal, versierd met enkele relicten van de voormalige Sovjet-Unie en een reuze muurgrote landkaart met daarboven geschilderd CCCP of voor de jongere lezers Unie van de Sovjet Socialistische Republieken ofte USSR, Wikipedia of je geschiedenisleraar kan je hierbij verder helpen.
Morgen bezoek ik het Russky Island, het ligt in de Gouden Hoorn Baai en is verbonden met het vasteland via de Golden Horn Bridge. De Russen willen van Vladivostok de tegenhanger maken van San Francisco (daar was ik nog niet) ik denk echter dat ze nog veel werk zullen nodig hebben, enfin het is hun probleem dat ze vooral willen kopiëren tot en met bruggen, misschien verliezen ze toch van hun eigenheid.
Slaapwel en tot morgen,
Rudi
De foto's volgen onmiddellijk.
Zoals gezegd duurde de transfer naar Vladivostok 19 uren. Er is weinig of niets over te zeggen, Viktor was ook een benedenslaper, we begroeten elkaar vriendelijk en hij draait zich om onder het donsdeken dat ter beschikking wordt gesteld door de Russische Spoorwegen. Er waren 2 stops, de tweede om 07:13, ik heb de stop gehaald.
Belangrijker is dat ik om 9:36 het enige echte TSE-traject heb bereisd, dat zijn 9.289 km trein reizen, ik heb niet het gevoel dat het ook zo lang duurde. En nu kijk ik op de boten die die de haven van Vladivostok 's avonds binnen varen. Een mooi lichtspel, de klank wordt verzorgd door het altijd drukke autoverkeer met op de achtergrond nog wat metaal op metaal, van de containerhaven hier vlak voor mijn neus.
Deze stad is nog maar 13 jaar een open stad, tot dan moesten zelfs Russen speciale toelatingen hebben om ze te bezoeken, al ze hier niet woonden. Het schiereiland waar ik verblijf wordt omringd door het water van de Japanse Zee. China en Noord-Korea zijn hier een steenworp ver weg.
Het voelt zalig aan om aan de oever van de Japanse Zee te staan, m'n hand in het water te steken, ja het doet wat met mij, zelfs enige ontroering.
Dus ik heb de Japanse Zee al gezien en gevoeld. Horen en zeker ruiken lukt niet zo goed, de auto is hier dag en nacht koning. De burgemeester van een ver weg westelijk gelegen havenstad, die gelukkig niet van hem is (met ongeveer evenveel inwoners) kan misschien een les komen leren over wat de gevolgen zijn van de auto alle ruimte te geven. Ze kunnen dan samen affiches drukken zoals ben-jij-ook-een-met- vier-wielen-op-de-stoep-parkeerder-flink-zo-dan-hinder-je-het-autoverkeer-niet of ik-ben-een-deftige-chauffeur-want-ik-sta-net-niet-op-het-zebrapad. In Moskou doet de politie nog de moeite om chauffeurs via de luidspreker publiekelijk aan te pakken als ze een overtreding doen, hier krijgen alleen voetgangers opmerkingen. Gelukkig zijn we met zoveel dat we af en toe dan toch een drie- of vierbaans enkele richting kunnen doen stilstaan als we oversteken, aan zulke burgerlijke ongehoorzaamheid doe ik graag mee...
Vladivostok is niet zo groot en is gebouwd op drie of vier stevige hellingen. Dus ik stap naar het toeristisch hoogste punt van de stad, het "arendsnest" om mezelf daarna te belonen om met de funicular naar beneden te gaan. Zoals ik al eerder schreef is Rusland een heerlijk eenvoudig land. Na een zware en steile klim tot 199 meter blijkt dat de funicalar niet meer rijdt. Hoe maak je dat duidelijk, je haalt de deurkrukken van de in-en uitgangsdeuren weg en draait nog een paar stevige vijzen in de deuren, njet rabotat vraag ik stoemelings aan een Rus, die al knikkend en lachend verder klimt.
Deze inspanning zal ik morgen (nu al) fysiek bezuren, dus beloon ik me maar met een koffie-met tomatengaspacho en pikant gekruid bij een behulpzame koffieshopuitbater die voortreffijk Engels spreekt, ProCoffee is de naam van zijn nieuwe bedrijfje, ik heb beloofd dat ik hem zal liken.
Het is een bruisende, frisse, redelijk moderne stad en wat zeer opvallend is, de vrouwen zijn hier veel minder opgetut dan in andere steden. Tot in het vermaledijde Khabarovsk heb ik meer vrouwen met (nep) louboutins zien lopen (omdat ik dat kleurtje ken) dan ooit in het westen, in Rusland is dat normaal:-) :-)... in al de andere steden behoorden Prada, Gucci en cs tot het straatbeeld, ik heb er na 6 uren rondlopen hier amper gezien.
,
De prijzen zijn hier ook terug Russisch normaal, ik heb vanavond voor 350 rub lekker en voldoende gegeten in een hel tl-verlichte zaal, versierd met enkele relicten van de voormalige Sovjet-Unie en een reuze muurgrote landkaart met daarboven geschilderd CCCP of voor de jongere lezers Unie van de Sovjet Socialistische Republieken ofte USSR, Wikipedia of je geschiedenisleraar kan je hierbij verder helpen.
Morgen bezoek ik het Russky Island, het ligt in de Gouden Hoorn Baai en is verbonden met het vasteland via de Golden Horn Bridge. De Russen willen van Vladivostok de tegenhanger maken van San Francisco (daar was ik nog niet) ik denk echter dat ze nog veel werk zullen nodig hebben, enfin het is hun probleem dat ze vooral willen kopiëren tot en met bruggen, misschien verliezen ze toch van hun eigenheid.
Slaapwel en tot morgen,
Rudi
De foto's volgen onmiddellijk.
Meer dan 9.000km.....wie doet je dat na? Wat staat er nu op je programma na Vladivostok ? Merci voor je reisverhalen, die veel meer inhouden dan enkel je woorden! Leuk dus. Xxx
En ondertussen sta ik hier al twee dagen mijn voordeur te schilderen...
Wisselen, please!!!!
Groetjes!
Mieke