Yekaterinburg - dag 2 - Мир и Дружба (mir i druzhba)

Een beetje voorzichtig stappend naar de dichtstbijzijnde halte van het openbaar vervoer voor een ontbijt.  Wie me een beetje kent weet dat ik wild enthousiast word van te ontbijten met een Griekse sla,  een gevuld slap broodje met in dit geval ajuinsnippers en koffie. 

Ik vond dat ik gisteren behoorlijk wat tijd had genomen van Nathalia,  ondertussen was het stadsplan van Y duidelijk, dus ik zwerf ontspannen door de stad,  zalig.  Stilaan valt mijn frank dat dit misschien wel een eenzame dag wordt,  nl. geen drie contacten (Hilde, dat was toch de norm)?  

Ik zie een vrouw met een lange broek vol met zakken.   Geloof me,  er loopt geen enkele Russische vrouw zo gekleed,  zelfs niet bedelaars.  In een flits zie ik dat ze de TSE-gids van Lonely Planet vasthoudt,  dus ik vraag haar of ze ook toerist is?  Uiteraard,  van Germany,  I'm from Belgium,  zo de bal rolt.   Om een lang verhaal kort te maken,  we delen samen een taxi naar de scheiding Europa en Azië en nemen samen een lunch (voor mij = gelijk aan het ontbijt plus een bouillon), hoera. 

Lydia reist morgen ook naar Irkutsk en We spreken af om vanavond Russisch te eten..., oh fine that you already know this city☺☺. Nog even de  voordelen van whatsapp,  de offline kaarten van maps.me uitleggen en tot de conclusie komen dat 56 uren trein rijden toch een behoorlijke aankoop fruit en groenten zal vergen,  wegens geen oude dametjes op de perrons,  de grote groep  toeristen is vertrokken.

Ik wil naar huis,  het contact heeft lang genoeg geduurd en ik moet mijn blog nog schrijven. 

Lydia is van origine een Oost-Duitse, die nu boven Bremen woont en is financial controller van een it-bedrijf. Uiteraard komt haar verleden ter sprake,  zij voelt zich alleszins vrijer om over Oost en West te reflecteren,  zeer boeiend.   De tsarenkerk  vindt ze toch ook moeilijk te begrijpen. Ik leer van haar dat Russische mensen van 50 en ouder Duits verstaan,  zij moesten dat leren op school, dit was trouwens een van de tips van Nathalia. 

Na het eten ga ik roken en beland bij twee ouder mannen,  netjes in pak en das,  ze spreken enkel Russisch en hebben al wat vodka en diens meer verzet.  Hele uitleg aan mij,  ya ne ponimayu ofte ik begrijp je niet,  wel ok dat ik belgiski was.   TSE begrijpen ze,  ik som de steden op die ik bezoek en de oudste man beweegt op en neer met zijn armen,  hij vraagt me dus of ik dat met het vliegtuig doe.  Neen,  tsjoek tsjoek met de bijhorende armbewegingen.  Ah een daverend lachen en geknik van verstandhouding. Terug een resem woorden,  mannen jammer ik versta jullie niet maar het wordt allemaal met zoveel warmte gezegd dat ik het gesprek niet wilde stoppen.  

In de woordenstroom hoor ik  Poetin,  dus toch maar een beetje voorzichtig.   De jongste van de twee komt voor mij staan,  kijkt me recht in de ogen  en zegt luidop "president tak tak pang pang"  en een resem woorden en schietgebaren.  Ik haak in en gebaar dat schieten niet goed Is,  de man kijkt me opnieuw recht in de ogen,  terug een reeks woorden oa mir en druzhba. Nu wordt het duidelijk,  wij willen "vrede en vriendschap",  gelukkig verstond ik de woorden en hun betekenis,  dus handen geschud en wederzijds mir en druzhba.  

Knuffel hier,  knuffel daar, dit is tot nu toe een van de mooiste momenten,  het zal wel wat melig zijn maar mir en druzhba zijn erg belangrijk en als we dat op 5 à 10 minuten aan elkaar duidelijk maken als we elkaar niet verstaan ,  dan is het goed en ga ik nu slapen.