Irkutsk en Baikal

De tweede naam voor Irkutsk is het ''Parijs van Siberie" ik ben het eens met de Trailblazergids, dat dit overdreven is.

Na 56 uren trein, wacht Tamara (een vrouw in de fleur van haar leven, 60 j :-) ) mij op in het station.  Vanaf het station naar haar huis is een kwartiertje flink stappen,  Onmiddellijk wordt mij vriendelijk eidoch kordaat getoond waar ik me kan douchen en ondertussen bereidt zij het ontbijt.

Beste allemaal, een stevig Russisch ontbijt met rijkelijk veel groenten (rauw en gestoofd), een soort groenteburgers, brood met overheerlijke frambozenconfituur en zelf gedroogde thee.  Alle groenten en fruit komen uit de tuin van haar dacha, een 10 km verderop, volgens mij een stevige grote tuin.  Voor maximum 150 rub (wat 2 eur is) kookt ze elke avond een avondmaal, gisteren boekweitzaad in bouillon met pasta gevuld met hoevekaas, een soep boordevol groenten en vandaag de beste verse koolsla met tomaten ooit gegeten, dumplings gevuld met gehakt en zowaar homemade wortelburgers die ik nog lekker vond ook.  

Tamara vind ik dat ik genoeg moet eten als je een hele dag stapt en dat laatste is ook wel waar, maar met het ontbijt kom ik ruim toe tot in de vroege namiddag.  

Wij communiceren via de spraak- of schrijftechnologie van googletranslate en dan gebeuren er al is ongelukken.  Ik wil haar schrijven dat ze mij verwent, echter ik merk niet dat het woord veranderd in verwens.  Pijnlijk, pijnlijk, ik heb geprobeerd om het uit te leggen, ze heeft alleszins begrepen dat het niet de bedoeling was.  Daar bovenop vertaaald het appje uiteraard niet altijd even accuraat, wat logisch is, dus ook vanuit het Russisch naar het Engels loop het af en toe wel onverstaanbaar vast.  Morgen wordt het hier lekker druk, nieuwe gasten arriveren om 9 uur in Irkutsk Airport, dus ik zorg er voor dat ik ten laatste om 8 uur heb ingepakt.

Op dit eigenste moment wordt de kamer gestofzuigd, moet de droge was van het droogrek..., ik had niet door dat de schoonmaak nu ging gebeuren, maar ja dat gebeurt in mijn dagelijkse leven ook wel al is, misschien lag het eerder aan de manke vertaling van nu schoonmaken naar er zal worden schoongemaakt :-):-).

Dus Irkutsk, het ligt aan de grote Angara-rivier waar enkel aan het echte centrum van de stad, een mooie brede promenade werd gebouwd.  Enkele brede lanen en straten, toch veel houten huizen al of niet in bouwvallige staat.  Een aantal historische gebouwen zijn in gebruik voor de plaatselijke universiteit en een paar andere zijn tijdens en na de Revolutie met de grond gelijk gemaakt.  Klassiek voorbeeld het gebouw van de Siberische Sovjet werd gebouwd op de plaats waar een van de grootste kathedralen van Rusland stond, in 1991 werd dan een kopie van het bovenste gedeelte van een van de torens van de kathedraal, gebouwd naast het regeringsgebouw.  De hoge en mooie Alexanderboog die diende als toegangspoort voor de mensen (van bedelaar, soldaat, handelaar, diplomaat, kunstenaar tot tsaar) die van Moskou kwamen en die de trots was van Irkutsk, werd in de jaren 20 neergehaald en begin 1990 op dezelfde plaats op basis van de bestaande oude plannen in dezelfde okergele en witte kleuren herbouwd.

Openbaar vervoer genoeg, voor 12 rub (0,16 eur) stap je op.  De centrale markt (fruit, groenten, puppies, kleine katjes, etc.wordt vooral uitgebaat door aziatisch ethnische mensen, hetzelfde geldt voor de mensen die  de wegen herstellen door bv het uitspreiden van asfalt met de schup en gelijkaardige jobs...  De bedelaars zijn bijna allemaal (oude) blanke Russen en de paar kinderen die bedelen zeggen, als ze mij zien voorbijlopen, ni ruski.  Het gras aan de boorden van de Angara wordt door mensen van Aziatische oorsprong met de sikkel afgedaan en gebundeld tot schoven, dit was even raar om te zien.

Baikal, uiteraard moeten nu de superlatieven van het scherm rollen over het Baikalmeer.  Ik geloof dat als je de voettocht langs het meer stapt, je in een wilde natuur terecht komt, die uiterst zeldzaam is voor Europeanen.    Ik ga jullie niet vermoeien met details, het is natuurlijk een ervaring om aan de oevers van de grootste zoetwaterreserve ter wereld te staan en daar doe ik niets van af, je handen even in het koude water steken, het doet wat met een mens.  Je ziet een keienstrand waar een aantal toeristenbootjes liggen, met hout of plastiek overdekte hokjes met een zitbank die verhuurd worden per uur of per dag maar allemaal leeg zijn.  Listvyanka had vandaag de charme van elk ander kustdorp na de vakantie, dat voelt wel goed aan.  De Fransen, die ik ontmoette op de trein naar Irkutsk, deelden dezelfde gedachten en gevoelens. .

Voor 1000 rub een tochtje doen op een meer, waarvan je denkt dat het een zee is want tot aan de horizon reikt het water, dat was het me niet waard. Het dorp geurt naar de houtvuurtjes waarop de plaatselijke vis "ormul" wordt gerookt.  

Het Baikalmeer-museum was magnifiek, gelukkig kon ik een groep Amerikanen volgen die met een gids het kleinere maar degelijk opgebouwde museum bezochten. Twee details, ondanks regionale en federale wetten wordt het meer in het noorden erg vervuild door industrie en er is geen Baikalkaviaar meer, bijna alle volwassen steuren waren gedood, dus het duurt nog jaren vooraleer er terug kaviaar kan geoogst worden, dit tot groot jolijt van de Engelssprekende gids en met hem alle ecologische beschermers van dit meer.

Morgen is het rondhangdag, na het inpakken voor dag en dauw ga ik een eind wandelen langs de Angara en wil nog een historisch stukje van Irkutsk zien.  Om 20 u sta ik op het station om te vertrekken naar Khabarovsk, weer een traject van 56 uren.  Weer drie nachten, twee dagen en een ochtend en nu is trein nr.08, wagon 0 en ik slaap onderaan op bed 17 en die vertrekt om 21.20.

Het lezen van boeken zal lukken (leve Google books) op mijn smartphone, het thuisfront zoekt uit of we met wetransfer nog iets kunnen organiseren met muziek.  Waar is de tijd van pen, papier, telefoon en telegraaf...

De foto's komen straks via een ander medium dan de computer van Tamara.

Tor volgende zaterdag