Transsiberische Express deel 2 - Yekaterinburg - Irkutsk

de facts en figures

3367 km trein rijden, 3 tijdszones naar het oosten opgeschoven, 5 personen in onze kupe, in de wagon kunnen 34 personen verblijven, waarvan tijdens deze rit 5 Nederlanders, 2 Duitsers, 2 Fransen en uiteraard 1 Belg.  We reden 3 nachten en 2 dagen en een ochtend. Er zijn 2 treinconductrices, de provodnitsa, die op en af 12 uren werken.  In het totaal waren er 6 momenten waarop de passagiers konden uitstappen om de benen te strekken, eten en drinken te kopen en te roken.  Drie van de stop duurden maximum een kwartier, 1 iets meer dan een half uur en 2 bijna een uur.

de reis

Er was geen Sergej op deze reis, Igor lag al in onze kupe in Yekaterinburg, Lydia (een jonge Duitse vrouw), Macha en ik stapten op.  De start verliep wat stroef omdat de aanwezige Rus, bovenslaper, niet akkoord was met het idee van de Europese man (een benedenslaper) om zijn bagage boven te zetten.  Bij nader inzien was dat correct.  Een ander type wagon, ouder en met andere maten, dus zijn bagage kan onderaan.  De Europese man begint nadien een gesprek van ik Irkoetsk en al wijzend en jij Irkoetsk waarop de vraag wordt gesteld voyage of rabotat (= Russisch voor werken) blijkt Igor te werken in Irkoetsk.  Alles valt in de plooi,de eerste tassen heet water voor de thee worden voor elkaar gehaald en weg zijn wij.

3000 kilometer vooral berkenbossen, struikgewas in de allermooiste herfstkleuren, soms geraak ik er niet op uitgekekend.  Talloze Siberische houten dorpjes waar meestal wel electriciteit bovenhangt, meestal aarden wegen met diepe zwarte voren van auto's, enkele grote steden en een paar reuze rivieren (de Ob, de Yennisey, de Irtysh) wat een welgekome afwisseling is voor de taiga, plassen en moerassen... Infeite zie je geen levende ziel, af en toe een vastgebonden kalf, een raaf en uiteraard aan bijna iedere overweg de overwegwachter... Zouden alle vogels al vertrokken zijn naar het zuiden, dat kan wel natuurlijk want de buiten-middernachttemperatuur zakte van 9 naar 2 graden.

Igor kent geen letter andere talen, zijn vriend van een paar kupes verder ook niet, de traditionele foto's van zijn kinderen en vrouw en van mijn familie brengen wat leven in de kupe, tegen de 1e middag stapt Macha al uit.  De conversatie komt stilletjes aan op gang vooral met het duits-russische woordenboek van Lydia, die van zichzelf zegt dat ze old-fashioned is en daarom geen technische spullen nodig heeft.  Maar het allemaal niet van harte, Lydia weigert vodka te drinken van de twee heren en ik maar twee glaasjes, wat op enig onbegrip stoot.  

Om de vriend van Igor uit de kupe weg te krijgen, zeggen Lydia en ik afwisselend dat we even willen liggen en hup het Russische geratel van de heren wordt gestopt. Een paar minuten zijn we wel aan de klap met de een of andere (west)europeaan.

Wat wel aangenaam gebeurt is het delen van eten,koekjes, groenten en fruit, salami, lavas ofte pannekoekenbrood,zoetigheden en diens meer.  Warm eten (droogvoer aangelengd met kokend water) wordt niet gedeeld.

De tweede nacht verloopt prima en voor het eerst deze reis krijg ik een dipje,  zondag rond 11 uur..  De laatste stop is al ;meer dan 12 uren geleden, de ongedurigheid is niet meer op te lossen met nog is te staren door het raam, een wandelingetje door de trein, een glas thee of een paar bladzijden lezen.  Dan maar muziek, het magnificat van cpe bach (http://www.youtube.com/watch?v=kRCwUCoOhKU) helpt niet, dan maar de orgelversie van de canto ostinato van ten holt (http://www.youtube.com/watch?v=sO6PfdAczqA) en dat brengt mij terug in de gewenste treinzenhouding. Het zal wel de combinatie zijn van te lang, te druk met onze Igor en zijn vriend, (Igor komt niet uit de trein van Moskou naar Irkoetsk, zeer uitzonderlijk...)...  De Fransen zeggen dat het restaurant in de trein betaalbaar is.  Inderdaad, een vers grieks slaatje, twee spiegeleieren en wat aangebakken hesp zijn het perfecte comfortfood voor deze zondag, 665 roebel en dan wel afgeript tot 750 roebel, wegens geen gepast wisselgeld, afgeript is misschien wel een te sterk woord voor nog amper een euro :-).

Om middernacht krijgen we nog een huilende jonge vrouw in het kupe, op het perron nam ze uitgebreid afscheid van haar vriend (ze stond voor de deur van wagon 9)... Igor troost we ze wat met woorden en uiteindelijk om 1 uur kunnen Lydia en ik slapen omdat ik nogal demonstratief en luid zeg licht uit; vriendelijk blijven vragen helpt niet altijd bij Igor, merkten Lydia en ik op.

Om 8.40 stap ik de trappen op van de stationshal van Irkoetsk en daar staat Tamara, de host voor de volgende 2 dagen.

nog wat overwegingen

Het Russisch treinbedrijf moet iets gigantisch zijn, dag en nacht denderen lange-afstandspassagierstreinen over duizenden kilometers rails.  Deze trein telde 12 wagons, dus 24 provodnitsa's, 2 a 3 personen voor het restaurant, 2 politie-agenten en een technicus en minstens twee machinisten en dit alles tot op de minuut juist, heel af en toe een paar minuten te vroeg, te laat niet.  Dit tot de allergrootste verbazing van de reizende westerlingen.  In hun landen zijn spoorwegen een voorbeeld van hoe het niet moet, we kloegen allemaal om ter hardst.

In mijn vorig verslag ben ik misschien toch wel wat scherp geweest over de treingodinnen.  Ik heb nu ook vastgesteld dat ze ook poetsvrouwen, vuilnisdragers etc. zijn.  Een vrouw deed de nacht (vanaf 21 u) en die gedroeg zich als chef, ze vertraagde zelfs het uitstappen van de hijgende rokers bij de korte stoppen, ik bleef keurig achteraan in de rij, die klappen mochhten de Russen opvangen.  

De andere vrouw was vanaf 9 uur in het getouw.  Het beddengoed van de vertrekkende passagiers in grote linnen zakken steken, meestal met de donsdekens erbij; verzamelen vande grote vuilzakken van voor en achter de wagon, de vuilzakken uit de toiletten, allemaal niet zo proper; op handen en voeten de 2 toiletten poetsen waar 40 personen een hele dag passeren (in de voormiddag is de toestand echt wel goor, soms in de namiddag al). De loopgang voor de kupes moet gedweild worden, de tapijtjes (echte zware) worden elke dag uit de kupes opgehaald, het middenpad van de kupe kort gedweild terwijl de reizigers op hun bed liggen, dan legt zij een terug nieuwe tapijt, volgens mij is dit niet meer of niet minder dan een hondenjob, de meeste europeanen (ook ik) voelen zich verveeld bij deze situatie... 

Russische taal

Het lukt meer en beter om woorden te onthouden, te lezen en te verstaan.  Russisch heeft veel leenwoorden uit andere talen, een kleine oefening voor jullie

kinderen krijgen (uiteraard heel af en toe) штаф, een technische tekening met pijltjes etc... wordt ook een схема genoemd en 's avonds kijken we in het театр naar dansers en danseressen tijdens het ъалета.  Je spreekt de woordjes uit zoals in het Nederlands, je hebt je eerste woordjes geleerd, tenzij je ze al kende.

Het was goed, zoals ik aan mijn kleindochter Alexx whatsappte, "zoals op school, of thuis of bij de ksa is het ook is iets minder leuk".  

Morgen rijd ik met openbaar vervoer naar het Baikalmeer en nadien moet ik een nieuwe tablet kopen.  Ze is verdwenen uit uit mijn tas en waarom zeg ik verdwenen omdat samen met de tablet de usbstick met muziek en het tussenstukje (die in een ander vakje zaten) ook verdwenen zijn.  Het zal iets klein worden, maar niet kunnen lezen tijdens nog een slordige 200 uur trein rijden is mezelf geweld aandoen>  Gelukkig staan mijn boeken bij Google Books en ik ben al op mijn google mail geraakt via de pc van mijn host.  

De Russische Spoorwegen zeggen aan de host dat de wagon volledig gepoetst is in Irkoetsk, want iedereen ging er af en niets werd er gevonden.

Tot morgen,

Rudi

0