Yekaterinburg - dag 1

5:30 aankomen in Yekaterinburg was op voorhand geregeld,  zoals je kon lezen in Moskou dag 3.  Nu de praktijk,  om 05:27 smste Nathalia  mij dat een zwarte Peugeot teepee met nummerplaat xxx om 05:50 zal staan aan het monument,  prijs 230 rub, wat een 2/3 is van de officiële prijs (ik veronderstel een Russische variant op Uber,  wat later ook waar blijkt te zijjn).  Wat wie waar monument want ik stap natuurlijk niet buiten langs de hoofdingang recht tegenover het monument,  dat kan zij niet natuurlijk niet weten.   Enfin om 06:10 ben ik op de 19e verdieping van een nieuwe blok. Om 8 u gedoucht,  was opgehangen, nog wat BBC World gekeken,  zie nog net het beteuterd gezicht van Van Gaal,  maw een schitterend appartement.   De host,  Nathalia,  nodigt mij uit voor een ontbijt in de bedrijfskantine,  nadat ik via het park een wandeling maak naar haar werk (een binnenhuisarchitectenbureau,  waar zij administratie en boekhouding doet). 

Tijdens het ontbijt krijg ik opnieuw de klacht te horen dat door feitelijke devaluatie van de roebel en de Europese sancties het leven veel moeilijker wordt voor de gewone Rus..  (rechtzetting: in eerder verhaal sprak ik over de waarde van 1 roebel, dat moet natuurlijk 1.000 roebel zijn).  Voor haar is dat dan ook de reden waarom ze haar eigen appartement verhuurt via Airbnb.   Ze spreekt vlot Engels,  dit wordt een prettig ontbijt met vergelijkingen over levensduur,  zwangerschapsverlof,  hoe verschrikkelijk duur Parijs Is (ook voor mij),  hoge huurprijzen en de vluchtelingencrisis;  quote "wij houden van Europa en willen niet dat het ten onder gaat aan gevaarlijke vreemdelingen" .   Zoals bij vele bedrijven hier,  begint de werkdag om 10 uur en duurt tot 19 - 20 uur.  

Zowel in Moskou als hier,  de grote klacht dat er wel veel mensen werk hebben maar als gevolg zijn de lonen laag,  terwijl de bazen big money verdienen.   Is er een oplossing,  meer werkloosheid,  hogere lonen,  neen want het kapitaal Is terug de baas in Rusland. Als dan blijkt dat het in Europa ook geen lachertje is, dan gaat zij aan het werk en ik met het openbaar vervoer naar het centrum vande stad. 

Yekaterinburg is bekend als de stad waar de laatste tsarenfamilie werd vermoord,  het U2-spionagevliegtuig (met piloot Gary Powers) werd begin 1960 hier in de buurt neergehaald en Boris Yeltsin begon hier zijn politieke carrière. Die Yeltsin liet in het begin van zijn carrière (1976) het huis waarin de tsaren werden vermoord met de grond gelijk maken (om te voorkomen dat het huis een bedevaartsoord zou worden tsaristisch gezinde Russen). Als president gaf Yeltsin de opdracht om er een kerk te bouwen (church on the blood), ter nagedachtenis van de tsaren familie.  Kort daarna werd de tsaar en zijn familie, heilig verklaard door de Russische orthodoxe kerk.  Een grote kerk die je van ver ziet, rondom rond foto's van de hele familie,  tientallen mensen,  jong en oud,  mannen en vrouwen, stappen binnen om te bidden. Om eerlijk te zijn dit verward mij zeer. Uiteraard Is het duidelijk dat Yeltsin en Poetin en de Russische - orthodoxe kerk samen hier politiek beter van worden en behoorlijk wat macht genereren; maar wat het betekent voor bv Nathalia zal ik nooit weten,  dit is niet bespreekbaar, te moeilijk,  te persoonlijk... 

Yekaterinburg is een bewandelbare stad,  er loopt door het centrum een rode lijn en die leidt je naar mooie gebouwen, beelden van stichters van de stad, shopping malls...  Makkelijk te volgen,  maar zonder aanduidingen,  de toerist zoekt het zelf maar uit,  het is wel boeiend om de stad zo te leren kennen.   Nathalia gaf me de nummers van een paar belangrijke bus-en tramlijnen,  het openbaar vervoer rijdt zeer frequent in meestal gammele bussen,  busjes en trams.   De vrouwen die de 23 roebel ontvangen zijn,  zoals de meeste mensen,  zeer hulpvaardig als je bij opstappen toch even checkt of de bus naar die of die straat rijdt.  De meeste passagiers betalen elektronisch.  

Het stadhuis Is  na de oorlog getekend en gebouwd door Duitse krijgsgevangen.   Volgens Nathalia (30 jaar) vindt de bevolking dit nog altijd een van de beste bouwconstucties van de stad, want  amper herstellingen nodig en dit in tegenstelling tot de andere gebouwen. 

Gisteravond stelde Nathalia voor om te gaan eten in een restaurant met typische Russische keuken,  behoorlijk wat keuze (uitgebreide Engelstalige kaart), prima en lekker eten.  Een gehaktkoekje in een romige champignonsaus met lekkere kruiden, blini's gevuld met eend, varken- en rundvlees in een krachtige bouillon met groene kruiden en een blonde leffe,  totale schade voor 2 bedraagt 1.590 RUB of 21,34 eur en meer dan voldoende gegeten.  

De conversatie was onderhoudend, oa over de grote financiële onafhankelijkheid van de westerse vrouwen,  althans in de ogen van Russische vrouwen; waarom westerlingen met de Transsiberische willen rijden in toch barre omstandigheden,  ik was de eerste die tot Vladivostok zal reizen, een knappe prestatie maar toch nog gekker dan al die andere☺. 

Op weg naar de bus misstap ik mij op een van talrijke oneffenheden,  putjes van de trottoirs. Met een foto via WhatsApp wordt door het thuisfront voorgesteld ijs op de verstuikte enkel te leggen en been en voet plat leggen en ondertussen werd ik attent gemaakt dat er een apotheker Is aan de overkant van de straat;  beter kan je niet opgevolgd worden.  Mijn rug is niet geraakt,  de bril niet tussen de auto's gesukkeld en vandaag wordt het kanjer van een blauwe plek over een halve voet. 

Rudi

Ik voeg weer een paar foto's  toe.